آسیب شناسی نگاه به خانواده در ایران   

مقدمه

خانواده ایرانی در دهه های اخیر ، همچون بسیاری جوامع دیگر ، در معرض تحولاتی مهم بوده است .

افزایش سن ازدواج ، افزایش تمایل به تجرد و تک زیستی ، تغییر نگرش ها که به تردید در ضرورت تشکیل خانواده به عنوان مسیر تکاملی در زندگی منجر شده است ، افزایش تخاصمات خانوادگی و طلاق ، کم شدن روحیه سازش پذیری و ضعف کارآمدی خانواده در تنظیم رفتار جنسی ، حمایت و مراقبت ، کنترل و نظارت ، ایجاد رامش روانی و ارضای نیازهای عاطفی ، جامعه پذیری و پرورش معنوی از معضلات مهم خانواده ایرانی است .

به نظر می رسد در سالیان اخیر از تمایل به تشکیل خانواده تا حدودی کاسته شده و ازدوج تا دستیابی به موقعیت اجتماعی و مالی مناسب به تاخیر می افتد . نظام تحصیلی موجود و فرهنگ مدرک گرایی نیز خود از موانع ازدواج به حساب می آیند . با بالا رفتن سن ازدواج گاه این پرسش مطرح می شود که اگر ممکن است ازدواج را تا سنینی بالا به تاخیر انداخت چه نیازی است که در این مقطع تعهدات ازدواج را پذیرفت ؟ بنابراین می توان حدس زد که چون کشورهای اروپایی ، در سال های نه چندان دور ، شاهد رواج تک زیستی در ایران باشیم .

در نقطه مقابل احساس می شود که از قبح طلاق به مرور کاسته می شود . برخی تحلیلگران با تحلیل غلط از رواج طلاق و مرتبط دانستن آن با آگاهی زنان از حقوق خود ، بر این معضل مهر تائید نیز می زنند . در سالیان اخیر طلاق به درخواست زنان رو به افزایش است و آمار طلاق رجعی که در آن امکان رجوع به زندگی بیش از انواع دیگر طلاق است ، کاهش یافته است . به نظر می رسد یکی از علل افزایش طلاق خلع ، ترس زوج از پرداخت مهریه به نرخ روز و تنصیف دارایی ها در صورت اقدام به طلاق است و از این رو زمینه هایی فراهم می شود که زوجه به درخواست طلاق اقدام کند .

از معضلات دیگر خانواده ایرانی آن است که سرپرست خانواده یا به مسئولیت های خود آشنا نیست و انتظار دارد همسر، ایفای نقش هایی چون نان آوری را عهده دار شود ، و ی نکه در ایفای نقش های خود از حمایت