تاریخچه نظام اردوگاه [در دوران فاشیسم]

مقدمه

ولفگانگ سوفسکی جامعه‌‌‌‌‌‌‌شناس و استاد دانشگاه توبینگن آلمان است. از او آثار بسیاری چاپ شده است. در این مقاله او به چگونگی شکل‌‌‌‌‌‌‌گیری نظام اردوگاه در آلمان هیتلری می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌پردازد. توجه او بیشتر معطوف است به اردوگاهایی است که زیر نظر اداره بازرسی یا نظارت اردوگاه‌‌‌‌‌‌ها بودند.

تاریخچه تشکیلات اردوگاه در آلمان در زیر پرچم بدیهه‌سازی، رقابت، خودکامگی و انتقام شروع شد. در شب ۲۷ هفت فوریه ۱۹۳۳، رایشستاگ [مجلس وقت آلمان.م] طعمه حریق گشت. روز بعد «دستورعمل اضطراری برای حمایت از خلق و کشور» آزادی‌های حقوقی مندرج در قانون اساسی وایمار را لغو کرد. به‌این‌طریق پایه قانونی برای حبس درازمدت مخالفان سیاسی گذاشته شد.

به‌‌طورکلی می‌‌توان قائل به دو نوع اردوگاه شد: اردوگاه در معنای اردوگاه کاراجباری، اردوگاه برای زندانی کردن مخالفان سیاسی، اردوگاه اسرای جنگی، و اردوگاه مرگ.

در فهرست اردوگاه‌‌های فاشیسم هیتلری چند نوع اردوگاه قید شده است.

۱- اردوگاه‌‌های اولیه یا اصلی؛

۲- اردوگاه‌‌هایی که توسط اداره بازرسی یا نظارت اردوگاه ساخته و اداره شد؛

۳- اردوگاه‌‌های مرگ برطبق “عملیات راینهارد” یا درواقع “راه‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌حل نهائی” پس از کنفرانس وانزه؛

۴- اردوگاه‌‌های مرگ برطبق عملیات “ت۴”. برطبق این عملیات قرار بود ۱۰۰۰۰۰ انسان به دلیل معلول بودن کشته شوند؛

۵- اردوگاه‌‌های موقت یا انتقالی. اردوگاه‌‌هائی بودند برای زندانیانی که باید به اردوگاه‌‌های مرگ فرستاده می‌‌شدند. هم چنین می‌‌توان از اردوگاه‌‌ها برای زندانی و حبس کردن جوانان، اردوگاه اسرای جنگی و اردوگاه‌‌های باصطلاح تربیتی نام برد.